Geacht bestuur,
Meer en meer worden wij als tandartsen geconfronteerd met:
- Telefonische consulten door patiënten (van soms wel 30 minuten)
- E-mail consulten door patiënten
- Begrotingen, waarbij het steeds vaker voorkomt dat deze begrotingen meermaals gemaakt worden, omdat de patiënt meerdere maanden wacht met beslissen of nog allemaal in december behandeld willen worden.
- Uitleg over vergoedingen voor begrotingen en aanvragen, daar de zorgverzekeraars er een “puinhoop” van maken of dat patiënten door de helpdesk verkeerd worden ingelicht en al helemaal m.b.t. Implantologie, waarna wij weer met deze patiënten gesprekken hebben om het nogmaals fatsoenlijk toe te lichten (want ondanks onze goede uitleg vooraf, blijkt dat patiënten (doordat ze een ander en verkeerd verhaal door de helpdesk krijgen van hun zorgverzekering) dan denken dat wij het verkeerd uitleggen of niet willen aanvragen (zoals hen dat wordt verteld bij solitaire implantaten bij een dentate patiënt).
- Standaard afwijzingen door de zorgverzekeraars, terwijl de indicatiestelling goed is, waardoor we bezwaren moeten aantekenen, waarna we (gelukkig vaak) wel goedkeuring krijgen of weer een afwijzing zonder aanvullende informatie. Met name VGZ stoort zich nergens aan en de indicatieve lijst wordt ook niet ter zake gebruikt. Een adviserend tandarts spreken of bellen is er niet bij (mag je schriftelijk aanvragen, maar wordt niet gehonoreerd) en zodoende is er geen overleg mogelijk over patiënten. Verder wordt er nooit bekend wie er afwijst en een duidelijke argumentatie al helemaal niet (volgens VGZ is deze naam niet beschikbaar/geheim).
- Verder ben ik een verwijspraktijk en krijg van zeer veel collega’s patiënten doorverwezen, ook patiënten die al “diverse” tandartsen hebben gehad, maar nog steeds niet tevreden zijn. Van mij wordt geacht deze patiënten te helpen (voor zover ik dat kan), waarbij ik dus vaak (en niet sporadisch) heel veel extra tijd en werkzaamheden heb, ook dit mag niet “extra” gedeclareerd worden, want UPT Codes U worden bijna altijd afgewezen.
- Als wij een aanvraag doen (reparatie of rebasing of zelfs een nieuwe steg met overkappingsprothese) voor patiënten die in een ver verleden hun eigen Implantologie behandeling hebben betaald, krijgen we in 90% retour dat deze behandeling niet vergoed wordt omdat het “vroeger” niet uit de basisverzekering is betaald. Ik zou graag weten waar dit beschreven staat én of dit wel terecht is. Wanneer de patiënt een “reguliere” prothese heeft wel een vergoeding moeten krijgen uit de basisverzekering, waarom de patiënt, die de prothese zelf betaald heeft in het verleden niet.
Al deze handelingen kosten heel veel TIJD, WERK en PERSONEEL waar geen vergoeding tegenover staat. Wij moeten dit allemaal als tandarts / ondernemer zelf financieren, terwijl bv. de huisartsen wel telefonische consulten mogen declareren. Een notaris of advocaat mogen per 5 minuten declareren en kunnen dit soort “verborgen onkosten” in ieder geval met een vergoeding compenseren.
Verder vind ik en ik denk ik niet alleen, dat er heel veel werk verricht moet worden zoals dossiervorming / voorbereiding / inlezen / kennis bijhouden middels nascholing wat ook niet navenant gecompenseerd wordt. Ik vind dan ook dat de NZA hier absoluut een tarief voor moet gaan instellen bv. C15 en dan een 5 min tarief, zodat e.e.a. óók voor de patiënten inzichtelijk gemaakt wordt wat er allemaal gedaan wordt voor hen, met name achter de schermen.
Verder ben ik van mening dat de keuze vrijheid van onze patiënten voor een behandeling, die buiten de “gemiddelde tandheelkunde” valt, met de patiënt afgesproken kan en mag worden, uiteraard met schriftelijke begroting en informed consent. Nederland is, zover ik weet, het enige Europese land, wat geen keuzevrijheid voor de behandeling kent.