Oorzaak van de druk op de tandheelkunde en de mondverzorgers.
Met het eenheidsverrichtingentarief als enige honoreringsvorm worden partijen tegen elkaar uitgespeeld. Daarbij trekt de wetgever en de zorgverzekeraar altijd aan het langste eind.
Door de wet BIG mogen ongeschoolde krachten ook gaan werken aan de stoel. Met de afschaffing van artikel 13 van de zorgverzekeringswet zal de zorgverzekeraar alleen tot vergoeding overgaan wanneer hun verzekerden die prakijken bezoeken, waarmee zij het voordeligste contract hebben gesloten. Dat is wat anders dan de beste zorg krijgen.
Die druk wordt door middel van de volgende maatregelen weggenomen:
1. De huidige eenheidsverrichtingentarieven worden referentietarieven. Voor de tandarts behoeft er dus niets te veranderen. Verzekeraars kunnen bij hun berekeningen uitgaan van die referentietarieven. Tandartsen kunnen met de zorgverzekeraar contracten aangaan met andere tarieven. De zorg van tandartsen die geen contract hebben wordt vergoed op basis van de door de verzekeraar gehanteerde vergoedingen, die zij hanteert bij haar gecontracteerde tandartsen.
2. Andere honoreringsvormen worden toegestaan, zoals een tijdstarief of op basis van een overeengekomen begroting. Eventuele ‘communicatie’ met zorgverzekeraars vindt dan plaats op basis van slechts de bestaande prestatiecodes. Deze vorm stimuleert geen productie maar wel kwaliteit.
3. Een andere rechtstreekse verzekeringsvorm tussen tandarts en patiënt moet ook mogelijke worden. Deze vorm heeft dus nauwelijks of geen overheadskosten tot gevolg en kan dus heel concurrerend zijn. Omwille van de keuzemogelijkheden voor zowel tandarts als patiënt moet deze vorm met name om politieke en maatschappelijke redenen kunnen worden aangeboden. Noch de tandarts noch de patiënt is echter verplicht om daar aan mee te doen. Deze vorm stimuleert geen productie maar wel kwaliteit.
NB
Los van de WGBO en de informatieplicht is communicatie met de patiënt een belangrijk aspect voor het opbouwen van een vertrouwensrelatie. Voor het behandelen van mogelijke klachten spelen echter niet meer het ‘verkeerd’ declareren een rol maar slechts een ondeugdelijke communicatie als wel tandheelkunde van slechte kwaliteit.
Implementatie van de SOH-visie
1. Bekendheid geven aan deze visie te beginnen bij de tandartsen en de patiënt
2. Bekendheidgeven aan de gevolgen van het huidige beleid bij de patiënt.
Naslagwerken:
Wat is kwaliteitsbeleid? Ga naar ‘Kwaliteitsbeleid als medicijn’.
Over honoreringsvormen: Ga naar ‘Hoe honorabel is een tandarts?’.