De SOH van 1986 is opgericht vanwege de invoering van een opgelegd uniform verrichtingentarief. Lager declareren was toen verboden. Maar ook implanteren was in die tijd een illegale verrichting.
De bestuursleden van de huidige SOH waren ook in die tijd actief en betrokken. Zij voorzagen de gevolgen van het wettelijke eenheidsverrichtingentarief; zowel goede als kwalijke. Zij waren ook bekend met de gevolgen van het ziekenfondssysteem. Hier wordt nu op afgestevend, maar dan zonder een way out in de zin van onafhankelijke tandheelkunde.
Nu zijn zij er wéér, omdat het bestaande beleid behaalde kwaliteiten ondermijnt zonder afdoend tegenspel van de bestaande beroepsorganisaties. Omdat AANBIEDERS het moeten DOEN, vertrouwt het bestuur er op, dat aanbieders meer waarde vertegenwoordigen dan ZIJ, die slechts kunnen ZEGGEN ‘waarvoor een aanbieder wat moet doen’.
Omdat patiënten er op moeten kunnen vertrouwen, dat de aanbieder het goed BLIJFT doen, moeten zij weten waarom en wanneer dat vertrouwen geschaad kan worden. De SOH wil bij haar beleid ook patiënten betrekken bij het realiseren van haar doelstellingen.
Alleen kritiek hebben op het huidige beleid zet geen zoden aan de dijk. Daden gericht op een heldere en gezonde visie zijn hard nodig. Elke zichzelf respecterende aanbieder kan eigenlijk geen ‘nee’ zeggen tegen de SOH. Hij zegt anders ‘ja’ tegen de waanzin van het huidige volledig verbureaucratiseerde beleid. Hun patiënten hebben daar belang bij.
Kwaliteitspartners
